Archiwum miesiąca: maj 2014


Porada miesiąca – Nie tylko z okazji Dnia Dziecka

Porada miesiąca

Nie tylko z okazji Dnia Dziecka

 

       Kiedy rodzice myślą o swoich dzieciach, bardzo często pragną-

Aby dziecko było zdrowe, szczęśliwe, radosne…

Żeby mieć również dobry kontakt z dzieckiem…

Porozumienie, serdeczną więź…

Jest takie powiedzenie, że kapitał dziecka jest jak walizka. Co do niej jako rodzice  włożymy, to później wyjmujemy.

Budowanie dobrego kontaktu z dzieckiem to bezcenna  inwestycja.

Wiele spraw w tej kwestii dzieje się intuicyjnie.

Jednak jak każda ważna inwestycja wymaga od czasu do czasu obserwowania  „spadku  lub wzrostu akcji” i pogłębiania wiedzy, jak inwestować jeszcze lepiej.

Warto również w  kwestii  miłości do dzieci rozwijać umiejętności  wychowawcze i  rodzicielskie.

Świat się zmienia. Technologia rozwija się bardzo szybko. Nawet zmiana modelu telefonu wiąże się ze zmianą przyzwyczajeń.

A dziecko zmienia się również. Tak, jak wyrosło już z butów czy ubranek  z ubiegłorocznego sezonu- tak też wyrasta z pewnych naszych form kontaktu, komunikacji, serdeczności.

Oczywiście, z miłości dziecko nie wyrasta nigdy.

Ale już z pewnych zwrotów, zdrobnień, potrzeb- tak.

Dużo jest porad o  wychowaniu i nie sposób  ich wszystkich wymienić, ale warto podkreślić  kilka podpowiedzi- jak inwestować, żeby zyskać, a nie stracić.

Wspólnie spędzany czas.

Wspólne spędzanie czasu jest bardzo integrujące. Jednoczy rodzinę, wzmacnia więzi.

Wspólna zabawa, gry, relaks.

Miłe, pozytywnie odbierane emocje.

Sympatycznie spędzany czas, bez nerwów i napięcia.

 

Często rodzice szukają odpowiedzi, jak pogodzić wszystkie sprawy i „sprawiedliwie” poświęcić  dzieciom czas.

Na taką „sprawiedliwość” nie ma jednej miary, ani wagi.

Ale poniższe wskazówki mogą dać inspirację, jak podzielić czas i uwagę dla dzieci: Razem i osobno.

  • Czasami Rodzice razem z wszystkimi dziećmi.

              oraz

  • Czasami Rodzice z każdym dzieckiem z osobna.

Warto pamiętać, że szczerze i z radością poświęcony czas i uwaga jest dla dziecka szczególnym prezentem.

Materialne upominki przemijają, ale poczucie, że się jest ważnym i kochanym- nie przeminie nigdy.

Złota pochwała i trująca pochwała.

Nie zawsze pochwała, mimo dobrych intencji, chwali i cieszy.

„Złota pochwała” buduje w dziecku poczucie  własnej wartości.  Wzmacnia wiarę w siebie i dodaje dumy.  Taka pochwała jest konkretna, rzeczowa i prawdziwa.

I jest tylko pochwałą.

Jeżeli jednak ” przemycimy „do niej krytykę i wypominanie- staje się „trującą pochwałą”.

Niby chwali, a gani.

Przykłady „trujących pochwał”:

  • Świętnie posprzątałeś pokój! Gdyby tak było zawsze…
  • Super, czwórka ze sprawdzianu! Gdybyś się przyłożyła, też dostałabyś czwórkę z poprzedniej klasówki.

Przykłady „złotych  pochwał”:

  • Świętnie posprzątałeś pokój!
  • Super, czwórka ze sprawdzianu!

Pomocnym barometrem do sprawdzenia, czy dajemy dziecku złotą, czy trującą pochwałę, może być chwila refleksji, ale bardzo szczerej. Czy dla rodzica, który  wcieliłby się w rolę  dziecka, taki tekst dodałby skrzydeł, czy wlał nutę goryczy.

Mniej znaczy więcej.

Mniej słów- większy efekt.

Długie, rozwlekłe wypowiedzi- mogą przynieść rezultat całkowicie odwrotny do zamierzonego. Powtarzane wywody, lamentacje i wykłady zamiast nauczyć nasze dziecko i przestrzec- zniechęcą.

Rytuały i zmiany.

Powtarzane familijne historie dają ludziom wiele radości i poczucia bezpieczeństwa, tworzą odrębny rodzinny charakter.

Jednak  bardzo sztywne trzymanie się rytuałów, nie patrząc na wyjątkowe okoliczności albo po prostu naturalną chęć zmiany- też nie jest dobre.

Zmiany nadają życiu dynamikę, nową energię. Wprowadzają zaciekawienie i urozmaicenie.

Czasem nawet wprowadzenie do codzienności drobnych i prostych spraw może wywołać pozytywną „rewolucję”.

Wydawać by się mogło, że w dzisiejszej dobie  liczy się dla dzieci głównie nowoczesna  technologia. Absolutnie nie. Potrzeby dzieci- bliskości, rozmowy, przytulenia, spokojnego i ciekawego wspólnego bycia ze sobą w rodzinie- pozostają niezmienne od wieków.

Gra planszowa, wspólne gotowanie, przygotowywanie i  degustowanie posiłków, kino, koncert, sport, spacer, domowy pokaz mody- w zależności od zainteresowań.

Ważne, aby były to chwile prawdziwej rekreacji i ciekawego odpoczynku.

 

                                                              psycholog Agnieszka Konopska

 

pomocna literatura: A. Faber, E. Mazlish, „Jak mówić do dzieci, żeby nas słuchały, Jak słuchać, żeby do nas mówiły”.

 

Jako inspirację do refleksji proponuję następujące pytania:

                       CZY ZNAM  SWOJE DZIECKO?

  • Co najbardziej w moim dziecku podoba mi się?
  • Jakie od razu powiem trzy pozytywne cechy mojego dziecka?
  • Co dziecko we mnie lubi?
  • Czego dziecko we mnie nie lubi?
  • Z jakiego powodu smucę się, kiedy myślę o moim dziecku?
  • Jakie są marzenia mojego dziecka?
  • Na co najchętniej poświęcam czas wolny z dzieckiem?
  • Co chciałabym/ chciałbym, aby w mojej relacji z dzieckiem zmieniło się?

 

opracowała psycholog Agnieszka Konopska


 

Wersja do druku: PPP_Nie_tylko_z_okazji_Dnia_Dziecka.pdf

 


PLANOWANIE DROGI EDUKACYJNEJ I ZAWODOWEJ UCZNIÓW: CZYNNIKI WYBORU ZAWODU.

Miesiąc kwiecień jest miesiącem pisania testów gimnazjalnych w kl. III, których wyniki wraz z innymi czynnikami są przepustką do wymarzonej szkoły ponadgimnazjalnej. Ostateczna decyzja wyboru szkoły ponadgimnazjalnej następuje w maju. Poprzedzona jest wieloletnią refleksją nad wyborem ścieżki zawodowej kształtowanej m.inn przez rodziców nauczycieli, osoby znaczące i ważne dla uczniów, osoby, które odniosły sukces.

Biorąc pod uwagę współczesny rynek pracy, różnorodność zawodów, możliwość wykonywania pracy za granicą, oczywistym jest, że aby podjąć właściwą decyzję, jaki zawód chcemy wykonywać w przyszłości, powinniśmy mieć świadomość, jakie czynniki warunkują prawidłowe, najbardziej adekwatne do naszych możliwości i zainteresowań planowanie kariery zawodowej.

Otóż czynniki wyboru zawodu możemy podzielić na trzy grupy:

I. POZNAWANIE SIEBIE:

• zainteresowania,
• zdolności,
• możliwości intelektualne,
• osiągnięcia szkolne,
• mocne i słabe strony
• charakter,
• cechy osobowości,
• odporność na stres,
• temperament,
• samoocena,
• wrażliwość emocjonalna,
• stan zdrowia,
• rodzinne tradycje zawodowe,
• uwarunkowania kulturowe.

II. POZNAWANIE ŚWIATA ZAWODÓW:
• jakie są zawody,
• jakie czynności się w nich wykonuje,
• jakie są narzędzia i efekty pracy,
• jakie są wymagania psychofizyczne w danym zawodzie,
• w jakich warunkach się pracuje,
• jakie są szanse zatrudnienia,
• możliwość awansu,
• przyszłość danego zawodu.

III. POZNANIE ŚCIEŻEK KSZTAŁCENIA:
• jakie szkoły kształcą do wybranego zawodu.
• wymagania rekrutacyjno-egzaminacyjne.

Prawidłowy przebieg wyboru szkoły ponadgimnazjalnej powinien być poprzedzony analizą wszystkich wymienionych czynników. W tym kontekście szczególnie istotna jest pomoc uczniom w odpowiedzi na pytanie: „Co chcę zawodowo robić?, gdzie pracować i w jakim charakterze?”. Koncentracja rodziców i nauczycieli na pomocy uczniom w podejmowaniu decyzji zawodowych jest ważna z tego powodu, aby uczeń poznał swoje realne, a nie tylko wyobrażeniowe i przypisywane sobie zdolności. Warto wziąć pod uwagę trwałość pasji ucznia. Uczeń powinien odpowiedzieć sobie na pytania:czy woli pracę indywidualną, czy zespołową, czy woli kierować innymi, czy też być kierowanym przez innych, w jaki sposób rozwiązuje trudne sytuacje, czy lubi pracować pod presją czasu, czy lubi pracę wymagająca kontaktu z ludźmi. Odpowiedź na te i podobne pytania ułatwi adekwatną, realistyczną ocenę predyspozycji zawodowych, określenie przyszłej kariery zawodowej.
Jeśli uczeń korzystając z pomocy rodziców i nauczycieli w dalszym ciągu ma trudności z określeniem swojej drogi zawodowej powinien skorzystać z pomocy doradcy zawodowego w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.

Życzę wielu twórczych refleksji w poznawaniu siebie.

psycholog, doradca zawodowy
mgr Małgorzata Bagrij

 

Wersja do druku: ppp_czynniki_wyboru_zawodu.pdf